Na de Top van Aarde gehouden in Rio de Janeiro (Brazilië) in 1992, zijn 160 landen samengekomen in Kyoto (Japan) in 1997 om maatregelen te bespreken in het kader van de strijd tegen de klimaatopwarming.
Na moeilijke onderhandelingen hebben de deelnemers een akkoord gesloten dat tussen 2008 en 2012 de uitstoot van broeikasgassen moet verminderen: koolstofdioxide, methaan, distikstofoxide, zwavelhexafloride, hydrofluorkoolwaterstoffen (HFK’s) en perfluorkoolstoffen. De verplichtingen zijn specifiek voor ieder land.
Voor wat de middelen betreft om de doelstellingen te bereiken, zijn verschillende bepalingen voorzien: het mechanisme voor zuivere ontwikkeling, de uitstootrechten en het mechanisme voor gezamenlijke implementatie.
Er zijn sancties voorzien voor staten die het akkoord niet zouden naleven, maar de tekst verduidelijkt deze niet.
De Verenigde Staten hebben zich ertoe verbonden, onder Bill Clinton, het Kyotoprotocol te ondertekenen, maar in 2001 kondigde George W. Bush aan dat het protocol niet strookt met de Amerikaanse economische belangen en dat bijgevolg de Verenigde Staten het niet zouden ratificeren.
Deze beslissing zorgde voor een oproep van beroemdheden aan president Bush om terug te komen op zijn beslissing, tevergeefs.
De Europese Unie heeft zijn doelstellingen behouden. Het akkoord is in februari 2005 van kracht geworden.
Tot op heden hebben 163 landen het Kyotoprotocol geratificeerd.
Frankrijk en Europa zijn het verst gevorderd in de toepassing van het akkoord.
Kyoto Protocol Download (PDF – 76 Ko)